Sunday, February 4, 2018

Perjalanan Hidup

Ramai sgt tulis pasal KIK/KISAS sempena #AUDA2018. Aku nak cerita sikit. Buat pedoman anak2 aku...

Waktu mula dapat tawaran Yayasan Sarawak nak masuk KIK tahun 1984, bersama sahabat2 hebat Abdullah Haron,Dr.  Yaman Bin Towpek, Siti Mang, Norita Bawi .... aku minta tarik diri. Bukan apa, nak sampai ke SMKA SHOAW Kuching pun terpaksa naik 2 kali belon. Lawas -Miri- Kuching. Dari kpg aku nak ke Lawaspun kena naik bot.  Kadang terpaksa ke Brunei dahulu baru ke Kuching. Ini pula nak pergi ke KL. Satu lagi mana mampu mak bapak nak bagi belanja. Waktu di Shoaw bapa aku biasa bagi rm20 shj sebulan. Mana cukup kalau di Malaya. Walaupun biasiswa ada tapi mula nak pergi mesti kena ada duit sendiri. Seluar sekolah nak kena tukar dari hijau kpd putih, belum lagi keperluan yg lain. semua tu duit. Asrama Penuh mesti ada tilam, mana nak cari duit beli sarung tilam. Sepanjang 3 tahun di SHOAW aku tidur beralaskan tikar pandan sahaja.  Aku pula tak boleh nak bayangkan Klang tu mcmne. Maklum jarang tgk TV.  Waktu mula sampai SHOAW ting 1 tahun 1981, hari pertama assembly aku dah malu besar. Dah lah paling pendek dan kena berdiri barisan depan, pakai seluar sekolah pendek pulak tu. Bapa aku ingat sekolah agama sama shj mcm SMK Lawas tempat abg2 aku belajar, pakai seluar pendek. Sampai kawan belakang tanya; " kitak tok Islamkah?".  Berhari jugalah aku menangis tak nak masuk kelas. Terima kasihlah tukang pujuk Cikgu Sara Alias dan kawan2. Tak tahulah apa pula akan aku alami di Malaya.
Akhirnya ada seorang guruku yg sangat baik hati pujuk aku. Dia suruh pergi juga KIK. Dia sanggup keluarkan belanja utk ku dan sedikit wang belanja. Cukuplah sebelum dpt biasiswa. Sebulan selepas aku di KIK baru mak bapak aku tahu yg aku pindah sekolah. Ya la surat nak sampai Lawas makan masa berminggu. Itupun guna alamat sepupu aku kerja di Jab. Pelajaran Lawas. Tunggu pula dia balik kpg barulah surat tu sampai ke tangan bapa. Menurut bapakku, punya menangis mak aku waktu itu. Katanya: dahpun kuching jauh ini lagilah di Malaya.   Sepanjang di SHOAW tak pernah balik raya dan kerap raya diasrama. Lagilah di KIK. Tambang belon KL-KK atau KK - KCH-Miri- Lawas bukan murah. Dulu mana ada Airasia. Biasiswa Yayasan Sarawak rm2k setahun perlu dijimat sbb sebahagiannya utk beli tiket balik kpg cuti hujung tahun. Akhirnya aku dah terbiasa tak beraya di Kpg. Selepas 15 tahun baru ada kesempatan raya di kpg bersama keluarga. Alhamdulillah sepanjang pengembaraan jihad ilmu, ku temui ramai org yg baik2. Anggapku mcm adik, anak dan keluarga. Pernah ada yg nak buat menantu waktu nak ke Mesir. Tapi bukan jodoh. Kalau tak mungkin sayapku lebih dari sekarang.
Jutaan sayang dan jutaan terima kasih buat guruku Pak Ngah dan seluruh ahli keluarganya.

0 comments: